مرکز ملی فرش ایران باید زیرمجموعه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شود. مسائل قالی‌بافان، حقوق و بیمه آنان، نظارت بر تولید، بکارگیری نوع مواد، توزیع و صادرات فرش از دیگر مسائلی است که قرار گرفتن مرکز ملی فرش ایران را در زیرمجموعه وزاتخانه گردشگری توجیه می‌کند چرا که نمایندگان مجلس و دیگر دستگاه‌های نظارتی، نظارت بیشتری بر عملکردها پیدا خواهند کرد

پیوند به اصل خبر: خبرگزاری خانه ملت، ۱۹ خرداد ۹۷

مرکز ملی فرش ایران باید زیرمجموعه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شود

نارسا: ماجرای کنار هم قرار گرفتن فرش و صنایع‌دستی قدیمی و تکراری شده است و نشریه طره در شماره ۷ و ۸ خود به تفصیل به آن پرداخته است. ازاین‌رو در این مجال به واکاوی مجدد آن نمی‌پردازیم؛ اما دو علتی را که آقای نماینده برای ایده خود در این گفت‌وگو مطرح کرده‌اند قانع‌کننده نمی‌دانیم.

ایشان در علت نخست گفته‌اند که: «گردشگر خارجی به شدت به تهیه فرش و صنایع‌دستی علاقه نشان می‌دهد به همین دلیل فرش باید در کنار صنایع‌دستی و در مجموعه مرتبط با گردشگری قرار بگیرد».

این گزاره را چگونه باید تفسیر کرد؟ چگونه از اظهار علاقه گردشگر خارجی به فرش و صنایع‌دستی می‌توان نتیجه گرفت مدیریت کلان این دو حوزه باید دگرگون شود؟ اگر پیش‌فرض آقای نماینده را بپذیریم، عرضه هم‌زمان فرش و صنایع‌دستی در اماکن گردشگر پذیر و فروشگاه‌های این‌چنینی راه‌حلی آسان خواهد بود و نیازی به تغییرات مدیریتی کلان احساس نخواهد شد. هرچند که همین عرضه هم‌زمان نیز مورد نقد جامعه فرش است و باید ابعاد مختلف آن را بررسی کرد.

برای نمونه برپایی هم‌زمان نمایشگاه فرش و نمایشگاه صنایع‌دستی در شهریورماه و در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران گلایه بسیاری از فعالان حوزه فرش را در پی داشته است.

از سوی دیگر قیمت فرش در قیاس با بهای صنایع‌دستی فاصله زیادی را نشان می‌دهد که موجب تفاوت در نوع مخاطبان این دو محصول است. به بیان دیگر گردشگری که به عنوان سوغات با بهایی اندک به دنبال خرید یکی از صنایع‌دستی کشورمان است با فردی که باید بهای بسیار بالاتری را برای خرید فرش دست‌باف بپردازد از یک سنخ نیستند.

علت دوم مطرح شده از سوی آقای نماینده نیز به شوخی شبیه است. ایشان گفته‌اند: «مسائل قالی‌بافان، حقوق و بیمه آنان، نظارت بر تولید، بکارگیری نوع مواد، توزیع و صادرات فرش از دیگر مسائلی است که قرار گرفتن مرکز ملی فرش ایران را در زیرمجموعه وزاتخانه گردشگری توجیه می‌کند چرا که نمایندگان مجلس و دیگر دستگاه‌های نظارتی، نظارت بیشتری بر عملکردها پیدا خواهند کرد». باید پرسید که مگر مرکز ملی فرش ایران هم‌اکنون عضوی از یک وزارتخانه نیست؟! آیا برای افزایش نظارت باید از وزارتخانه‌ای به وزارتخانه دیگر انتقال یابد؟!

اینکه معاونت صنایع‌دستی هم‌اکنون زیر نظر سازمان میراث فرهنگی اداره می‌شود و در نتیجه مجلس شورای اسلامی توان نظارتی اندکی بر آن دارد صحیح است؛ اما مرکز ملی فرش ایران هم‌اکنون زیر نظر وزارت صنعت، معدن و تجارت فعالیت می‌کند و مجلس می‌تواند بر آن نظارت کامل داشته باشد. بنابراین انتقال مرکز یادشده از وزارتی به وزارتی دیگر به بهانه افزایش نظارت‌ها مزاحی غیرقابل پذیرش است.